به نام قدرت مطلق الله

روز سه‌شنبه مورخه 96/06/07 جلسه اول  از دور یازدهم  کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران كنگره ۶۰ منطقه خمینی‌شهر شعبه امین گلی؛ به نگهبانی مسافر حسن، استادی مسافر علی و دبیری مسافر قدرت

و با دستور جلسه "قضاوت وجهالت" رأس ساعت 17 شروع بکار نمود

قضاوت نکردن اولین سودی که برای من دارد این است که متوجه عیوب خودم می شوم و سعی می کنم که آنها را بر طرف کنم. 

اولین چیزی که من در کنگره یاد گرفتم این بود که فهمیدم من چیزی نمی دانم. 
در ارتباط با دیگران همیشه می گفتم خدا یک پولی به من بدهد یک عقل به دیگران. چون فکر می کردم که من همه چیز را میدانم. 
و از زمانی که وارد کنگره شدم و آموزش های کنگره را دریافت کردم متوجه شدم که من برعکس قبل هیچ نمی دانم و قضاوتی که در مورد خودم انجام می دادم کاملا اشتباه بود. 

و متوجه شدم که من خیلی نمی دانم و بهترین جایی که سراغ   برای یادگیری کنگره می باشد. 
 و آموزش های که من در کنگره یاد گرفتم در هیچ کجا نتوانست به من یاد بدهد نه مدرسه و نه دانشگاه هیچ کجا نتوانست  آموزش های زیبا و خوب به من بدهد . 

من تا ندانم یک کار اشتباه است و ضد ارزشی است و در مورد آن دانایی نداشته باشم آن عمل نا شایست را انجام می دهم؛ مثل سیگار تا به عوارض آن واقف نباشم مصرف می کنم . 
قضاوت کردن به این صورت است که ما عوارض قضاوت کردن در مورد دیگران را نمی دانیم پس به دنبال قضاوت کردن دیگران هستیم. 

این که عرض میکنم خدمت شما اعتقاد من در این است که چطور یک خانواده با یک غذا و امکانات زندگی یکسان در آن خانواده یک نفر بیماری خاصی میگیرد

 

 

و من فکر می کنم فقط مربوط به خوراکی ها نیست و مربوط به قضاوت های نابجا و غیبت کردن و دروغ گفتن و  هزاران اعمال ضد ارزشی می باشد. 
و شخص طی سالها متوجه بیماری خود می شود و این مربوط به یک شب و مدت کوتاهی نیست و با انجام اعمال ناپسند و زشت در یک پروسه زمانی طولانی به بیماری های مثل سرطان و غیره می شود. 
و چون ما  عواقب اعمال ناپسند را نمی دانیم مثل قضاوت های نابجا و غیبت کردن و دروغ گفتن و هزاران اعمال ضد ارزشی انجام می دهیم؛ و تا به دانایی کامل نرسیم دچار اعمال ناپسند می شویم. 
یکی از عوارض قضاوت کردن این است که دوربین خود را روی دیگران می اندازیم و عیب  های خودمان را نمی بینیم. 

و قضاوت نکردن اولین سودی که برای من دارد این است که متوجه عیوب خودم می شوم و سعی می کنم که آنها را بر طرف کنم. 
در کنگره هم همین صورت است و دو نفر هم لژیونی  نباید همدیکر را قضاوت کنند و یک مقداری از آن بر می گردد به فضولی و آسایش و یک مقداری از ان بر می گردد به قضاوت نکردن. 
و هدف از آمدن من به کنگره آموزش دیدن است و اگر هدف دیگری داشته باشی راه را اشتباه رفته ایم. 
نویسنده مسافر :حسن 

تصویرگر :مسافر حسام

ویرایش وتنظیم:مسافر قلم فرسا